آنژیوگرافی قلب یک فرآیند تصویربرداری پیشرفته است که هدف اصلی آن، بررسی دقیق عروق کرونری قلب و شناسایی هرگونه گرفتگی یا عارضه احتمالی در آن‌هاست. در این شیوه تشخیصی، پزشکان با تزریق یک ماده حاجب (کنتراست) به درون رگ ها و استفاده از تجهیزات رادیولوژی تخصصی، قادرند مسیر جریان خون و وضعیت ساختاری عروق قلب را به وضوح مشاهده کنند. این تکنیک به دلیل دقت بسیار بالا و توانایی‌اش در کشف و ارزیابی مشکلات پیچیده عروقی، به عنوان یکی از کارآمدترین و رایج‌ترین متدهای تشخیصی و درمانی در حوزه قلب و عروق مورد استفاده قرار می‌گیرد. آنژیوگرافی، اطلاعات حیاتی برای برنامه‌ریزی درمان های بعدی از جمله آنژیوپلاستی یا جراحی بای‌پس را فراهم می‌آورد.
آنژیوگرافی قلب به عنوان یکی از ابزارهای کلیدی تشخیص در حوزه پزشکی نوین، نقشی حیاتی در ارزیابی دقیق وضعیت عروق کرونری و مشکلات مرتبط با گردش خون قلب ایفا می‌کند. این روش تشخیصی پیشرفته، پزشکان را قادر می‌سازد تا اختلالات قلبی-عروقی را به درستی شناسایی کرده و بر اساس آن، مناسب‌ترین رویکرد درمانی را برای بیماران تعیین نمایند. اگر شما در معرض خطر انسداد عروق قلب قرار دارید، مشورت با یک متخصص قلب و عروق در خصوص لزوم انجام این شیوه تشخیصی، امری ضروری است. شما می‌توانید به راحتی از طریق سامانه های نوبت‌دهی آنلاین، برای دریافت نوبت حضوری یا مشاوره غیرحضوری (تلفنی یا متنی) با بهترین پزشکان متخصص اقدام نمایید.
آنژیوگرافی | روشی دقیق برای ارزیابی عروق کرونری
آنژیوگرافی قلب یک فرآیند پزشکی پیشرفته و بسیار دقیق است که به منظور بررسی ساختار و وضعیت عروق کرونری قلب به کار می‌رود. در این تکنیک، با استفاده از ماده حاجب (رنگی مخصوص) که به داخل رگ ها تزریق می‌شود و همچنین دستگاه اشعه ایکس، تصاویر واضحی از جریان خون و انسدادهای احتمالی در رگ های قلب به دست می‌آید. این تصاویر حیاتی به پزشکان امکان می‌دهند تا نواحی دارای تنگی، انسداد یا آسیب دیدگی را شناسایی کرده و مسیر درمانی مناسب را طرح‌ریزی کنند. آنژیوگرافی در درجه اول به عنوان یک ابزار تشخیصی کلیدی برای بیمارانی استفاده می‌شود که علائمی مانند درد قفسه سینه، تنگی نفس یا نتایج غیرمعمول در سایر تست های قلبی دارند. اهمیت این روش تنها به تشخیص محدود نمی‌شود؛ بلکه در شرایط خاص، می‌توان آن را با مداخلات درمانی مانند آنژیوپلاستی یا قرار دادن استنت همراه کرد. اگر چه آنژیوگرافی یک روش تهاجمی تلقی می‌شود، اما به دلیل ارزش بالای آن در تشخیص و درمان بیماری های عروقی، به عنوان استاندارد طلایی در حوزه قلب و عروق شناخته می‌شود.
کاربردهای حیاتی آنژیوگرافی قلب
آنژیوگرافی قلب به عنوان یک تکنیک تشخیصی ضروری، برای ارزیابی دقیق وضعیت عروق خونی قلب به کار می‌رود و کاربردهای گسترده‌ای در حوزه بیماری های قلبی دارد. اصلی‌ترین هدف آن، تشخیص دقیق انسداد یا تنگی عروق کرونری است. این اقدام به پزشکان امکان می‌دهد تا مناطقی از عروق که ممکن است باعث درد قفسه سینه، تنگی نفس یا حتی حمله قلبی شوند را شناسایی کرده و از بروز عوارض جدی جلوگیری کنند. علاوه بر تشخیص، آنژیوگرافی نقش مهمی در تعیین استراتژی درمانی دارد؛ اطلاعات حاصل از آن، پزشکان را در انتخاب روش های مداخله‌ای مناسب مانند استنت گذاری (فنرزنی)، آنژیوپلاستی (بالون زنی) یا جراحی بای‌پس عروق کرونری یاری می‌رساند. همچنین از این روش برای ارزیابی اثربخشی درمان های پیشین و شناسایی ناهنجاری های مادرزادی قلب و عروق استفاده می‌شود. در شرایط اورژانسی نظیر حمله قلبی حاد، آنژیوگرافی به تشخیص فوری علت انسداد و انجام مداخله درمانی سریع کمک می‌کند و در نهایت، به شناسایی منشأ علائم غیرمعمول مانند خستگی مفرط نیز می‌پردازد.
ضرورت انجام آنژیوگرافی قلب
آنژیوگرافی قلب یک روش تشخیصی حیاتی است که به پزشکان امکان می‌دهد تا وضعیت عروق کرونری را ارزیابی کرده و بهترین رویکرد درمانی را مشخص سازند. این فرآیند برای چندین گروه از بیماران ضروری است: افرادی که با درد قفسه سینه مواجه هستند، به ویژه در شرایط فعالیت یا استرس که نشان دهنده احتمالی تنگی یا انسداد عروق است، به این روش نیاز دارند. همچنین، اگر نتایج تست های تشخیصی قبلی (مانند تست ورزش، اکو یا اسکن هسته‌ای) غیرطبیعی باشد و به مشکلی در عروق قلب اشاره کند، انجام آنژیوگرافی توصیه می‌شود. علاوه بر این، در مواقع اضطراری و مشکوک به حمله قلبی (با علائمی چون درد شدید، تهوع و تعریق)، آنژیوگرافی برای تشخیص و رفع سریع انسداد ضروری است. بیمارانی که دچار تنگی نفس بدون علت مشخص یا خستگی مفرط هستند، یا کسانی که دارای سابقه قوی خانوادگی بیماری قلبی، دیابت یا فشار خون بالا هستند، ممکن است برای ارزیابی دقیق‌تر عروق کرونری به این روش نیاز پیدا کنند. در نهایت، آنژیوگرافی اغلب به عنوان یک ارزیابی پیش از جراحی های بزرگ قلب نیز برای کاهش خطرات احتمالی انجام می‌گیرد.
موارد منع یا احتیاط در انجام آنژیوگرافی قلب
اگر چه آنژیوگرافی قلب روش تشخیصی کارآمدی است، اما انجام آن برای برخی افراد با خطرات بیشتری همراه است. به ویژه، بیمارانی که با مشکلات شدید کلیوی، به خصوص نارسایی مزمن کلیه، دست و پنجه نرم می‌کنند، باید با احتیاط بیشتری این فرآیند را طی کنند. علت این امر، استفاده از ماده حاجب در حین آنژیوگرافی است که می‌تواند بر عملکرد کلیه ها تأثیر منفی بگذارد. علاوه بر این، اشخاصی که دارای حساسیت شناخته شده به مواد کنتراست یا سابقه واکنش های آلرژیک شدید هستند، حتماً باید پیش از اقدام، با متخصص قلب مشورت نمایند. گروه دیگری که نیاز به توجه ویژه دارند، شامل افرادی است که از اختلالات خونریزی یا لخته شدن خون رنج می‌برند، زیرا در این بیماران خطر خونریزی داخلی پس از عمل افزایش می‌یابد. همچنین، بیمارانی که دچار مشکلات پیچیده قلبی یا انسدادهای شدید عروقی هستند، ممکن است در معرض ریسک های جدی‌تری مانند آسیب به دیواره عروق یا سکته قلبی قرار گیرند. لذا، انجام آنژیوگرافی برای این گروه ها مستلزم نظارت دقیق پزشکی و ارزیابی جامع شرایط فردی بیمار است.
مراحل اجرای آنژیوگرافی عروق قلب
آنژیوگرافی قلب روشی تشخیصی است که طی آن با وارد کردن یک کاتتر از طریق عروق محیطی (معمولاً ناحیه کشاله ران، دست یا بازو)، آن را به نزدیکی قلب هدایت می‌کنند. این فرآیند تحت بی‌حسی موضعی انجام می‌شود و بیمار در تمام طول مدت هوشیار است. پس از تمیز و بی‌حس کردن محل ورود، پزشک برش کوچکی ایجاد کرده و کاتتر را وارد می‌کند. سپس، با تزریق یک ماده حاجب به داخل شریان های کرونری، رگ ها در تصاویر اشعه ایکس به وضوح نمایان می‌شوند تا امکان ارزیابی دقیق وضعیت عروق قلب فراهم شود. این اقدام تشخیصی معمولاً در کمتر از یک ساعت به اتمام می‌رسد. پیش از شروع آنژیوگرافی، در بیمارستان از بیمار خواسته می‌شود تا لباس مخصوص بپوشد و فرم های رضایت‌نامه را امضا کند. تیم پرستاری اقدامات اولیه‌ای چون اندازه‌گیری فشار خون، ایجاد خط وریدی (آنژیوکت) و در صورت وجود دیابت، کنترل قند خون را انجام می‌دهند. همچنین، ممکن است نیاز به انجام آزمایش خون و نوار قلب (الکتروکاردیوگرام) باشد. پس از اتمام موفقیت آمیز فرآیند، کاتتر خارج شده، محل ورود رگ بسته می‌شود و بیمار برای یک دوره کوتاه تحت مراقبت های لازم قرار می‌گیرد و سپس مرخص خواهد شد. (healthline)
آنژیوگرافی قلبی از طریق شریان فمورال
آنژیوگرافی قلب از طریق پا، که با وارد کردن کاتتر از طریق شریان فمورال (واقع در ناحیه کشاله ران) انجام می‌شود، یک روش جایگزین برای بیمارانی است که عروق دست آن ها برای این فرآیند مناسب نیست. این شیوه به پزشکان امکان می‌دهد تا در صورت نامناسب بودن دسترسی از طریق مچ دست، همچنان به بررسی عروق کرونری بپردازند. با این حال، آنژیوگرافی از طریق پا معمولاً نیازمند دوره نقاهت طولانی‌تری است. بیمار پس از انجام این روش باید برای چندین ساعت کاملاً بی‌حرکت باقی بماند تا از هرگونه عارضه در محل ورود کاتتر جلوگیری شده و فرآیند بهبودی به درستی طی شود.
آنژیوگرافی عروق قلب از طریق مچ دست
آنژیوگرافی کرونری از طریق دست یک روش جایگزین برای آنژیوگرافی سنتی از طریق کشاله ران است. در این شیوه، کاتتر به جای ناحیه پا، از طریق عروق دست به سمت قلب هدایت می‌شود. اغلب، متخصصان از شریان رادیال واقع در مچ دست برای وارد کردن کاتتر استفاده می‌کنند. این متد درمانی به دلیل مزایای خاصی که دارد، مورد ترجیح برخی بیماران قرار می‌گیرد. انجام آنژیوگرافی از مچ دست معمولاً با حداقل آسیب و درد همراه است و دوره ریکاوری و بهبودی کوتاه‌تری را نسبت به روش های دیگر نیاز دارد.
طول مدت فرآیند آنژیوگرافی قلب
مدت زمان معمول برای انجام آنژیوگرافی قلب، که یک روش تشخیصی برای بررسی عروق کرونر است، غالباً بین ۳۰ دقیقه تا یک ساعت متغیر است. این بازه زمانی به عوامل متعددی بستگی دارد؛ از جمله وضعیت سلامتی بیمار، پیچیدگی فرآیند و همچنین لزوم اجرای درمان های تکمیلی مانند استنت گذاری. در شرایطی که نیاز به مداخله درمانی فوری در حین آنژیوگرافی باشد، ممکن است طول مدت عمل افزایش یابد. پس از اتمام موفقیت آمیز آنژیوگرافی، بیمار برای مدت مشخصی جهت مراقبت های پس از عمل و پایش وضعیت عمومی، تحت نظر تیم پزشکی خواهد بود.
تفسیر آنژیوگرافی کرونری با سی‌تی اسکن
تفسیر سی‌تی آنژیوگرافی قلب فرآیند حیاتی تحلیل تصاویر به دست آمده از اسکن های توموگرافی کامپیوتری است که به منظور ارزیابی دقیق وضعیت عروق کرونری انجام می‌گیرد. در این تکنیک تشخیصی، از یک ماده حاجب استفاده می‌شود تا تصاویر بسیار واضحی از رگ ها و الگوی جریان خون در قلب تهیه شود. هدف اصلی این تحلیل، شناسایی هرگونه انسداد، تنگی یا ناهنجاری ساختاری در شریان های قلبی است. این فرآیند تفسیری، پزشک را در تشخیص بهنگام بیماری های قلبی، از جمله تصلب شرایین (سخت شدن عروق) یا انسداد کرونری یاری می‌رساند. معمولاً این شیوه برای ارزیابی افرادی که در معرض خطر بالای بیماری قلبی قرار دارند، یا بیمارانی که نتایج تست های تشخیصی متداول در مورد آن ها مبهم بوده است، تجویز می‌گردد.
الزامات آمادگی برای آنژیوگرافی قلب
برای اطمینان از دقت حداکثری نتایج و به حداقل رساندن خطرات احتمالی در طی فرآیند آنژیوگرافی قلب، رعایت توصیه های پیش از عمل اهمیت زیادی دارد. این آمادگی ها، که با هدف افزایش ایمنی بیمار صورت می‌گیرد، شامل چندین مرحله کلیدی است. مهم‌ترین آن ها ناشتا بودن به مدت شش تا هشت ساعت پیش از انجام عمل است. علاوه بر این، بیمار موظف است تمام سوابق پزشکی و نتایج تست های قلبی پیشین خود را ارائه دهد. ضروری است که پزشک را از تمامی داروهای مصرفی، به ویژه رقیق کننده های خون و هرگونه حساسیت دارویی، مطلع سازد تا تنظیمات لازم در دوز یا قطع آن ها انجام گیرد. همچنین، انجام آزمایش های خون برای ارزیابی عملکرد کلیه ها و وضعیت انعقاد خون ضروری است. در نهایت، توصیه می‌شود بیمار برای کمک و پشتیبانی پس از آنژیوگرافی، یک همراه داشته باشد.
ملاحظات پس از آنژیوگرافی قلب
مراقبت های بعد از آنژیوگرافی قلب برای پیشگیری از عوارض احتمالی و تسریع روند بهبودی، حیاتی هستند. بلافاصله پس از انجام این روش، بیمار باید تحت نظارت دقیق پزشکی قرار گیرد تا وضعیت کلی بدن و به ویژه محل ورود کاتتر مورد ارزیابی قرار گیرد. در صورتی که کاتتر از ناحیه پا وارد شده باشد، لازم است بیمار برای چند ساعت به صورت کاملاً صاف دراز بکشد تا از وقوع خونریزی پیشگیری شود. طبیعی است که ناحیه ورود کاتتر ممکن است دچار کبودی، برآمدگی جزئی و درد موقتی باشد. در روزهای اولیه پس از آنژیوگرافی، بیماران باید از فعالیت های بدنی شدید پرهیز کرده و از وارد آوردن فشار به ناحیه عمل اجتناب کنند. نظارت بر علائم عفونت یا خونریزی در محل کاتتر، مانند قرمزی یا تورم غیرعادی، ضروری است و در صورت مشاهده باید فوراً به پزشک اطلاع داده شود. علاوه بر این، ممکن است پزشک برای جلوگیری از تشکیل لخته خون یا کاهش التهاب داروهایی تجویز کند. توصیه های پزشکی در مورد بازگشت تدریجی به فعالیت های روزمره و رژیم غذایی مناسب باید دقیقاً دنبال شود تا بهبودی به بهترین شکل حاصل گردد. (mayoclinic)
مدت زمان بستری برای آنژیوگرافی قلب
مدت زمان معمول بستری شدن برای انجام آنژیوگرافی قلب، غالباً یک روز است. پس از اتمام آنژیوگرافی، بیمار برای چندین ساعت تحت نظارت دقیق قرار می‌گیرد تا هرگونه عارضه احتمالی مانند خونریزی یا مشکلات دیگر، به سرعت شناسایی و مدیریت شود. در شرایطی که مداخلات درمانی بیشتری مانند استنت گذاری مورد نیاز باشد یا وضعیت بالینی بیمار خاص و پیچیده باشد، ممکن است مدت زمان بستری افزایش یابد. با این حال، در بیشتر موارد، بیماران می‌توانند پس از گذراندن یک شب در مرکز درمانی و اطمینان از ثبات وضعیت‌شان، مرخص شده و به منزل بازگردند.
عوارض احتمالی پس از آنژیوگرافی قلب
با وجود این که آنژیوگرافی قلب به طور کلی یک روش تشخیصی و درمانی ایمن تلقی می‌شود، لازم است که بیماران از عوارض جانبی احتمالی، هر چند که نادر باشند، آگاه باشند. این عوارض معمولاً جزئی هستند، اما در موارد اندک ممکن است جدی‌تر شوند. از جمله پیامدهای ناخواسته پس از انجام آنژیوگرافی می‌توان به موارد متعددی اشاره کرد. این موارد شامل مشکلاتی در محل ورود کاتتر، واکنش های حساسیتی و در موارد نادر، عوارض جدی‌تری نظیر آسیب به کلیه یا مشکلات قلبی-عروقی می‌شود. بنابراین، رعایت دقیق توصیه های پزشک پس از عمل برای کاهش خطرات و تضمین بهبودی سریع، حیاتی است.
| عارضه | توضیح |
| خونریزی یا کبودی در محل ورود کاتتر | این عارضه شایع‌ترین عارضه پس از آنژیوگرافی است. خونریزی ممکن است در محل ورود کاتتر در ناحیه دست یا کشاله ران رخ دهد. |
| عفونت | در برخی موارد، محل ورود کاتتر ممکن است عفونی شود که می‌تواند با علائم مانند قرمزی، تورم، درد، یا ترشح همراه باشد. |
| آسیب به عروق یا اعصاب | در موارد نادر، ممکن است آسیب به عروق خونی یا اعصاب در ناحیه‌ای که کاتتر وارد می‌شود، رخ دهد. |
| آریتمی قلبی | برخی از بیماران ممکن است دچار ضربان نامنظم قلب شوند که می‌تواند نیاز به درمان موقت داشته باشد. |
| آسیب به کلیه‌ها | استفاده از ماده حاجب برای آنژیوگرافی ممکن است در برخی بیماران با مشکلات کلیوی باعث آسیب به کلیه‌ها شود. |
| حمله قلبی یا سکته | در موارد بسیار نادر، آنژیوگرافی قلب ممکن است منجر به حمله قلبی یا سکته مغزی شود. |
| واکنش آلرژیک به ماده حاجب | برخی افراد ممکن است به ماده حاجب که در آنژیوگرافی استفاده می‌شود، حساسیت نشان دهند که می‌تواند باعث علائمی مانند کهیر، خارش، یا مشکلات تنفسی شود. |
عوامل تعیین کننده هزینه آنژیوگرافی قلب
هزینه آنژیوگرافی قلب یک رقم ثابت و مشخص نیست و به مجموعه‌ای از عوامل بستگی دارد که باعث تغییر پذیری قیمت آن می‌شوند. تعیین یک مبلغ واحد برای این فرآیند امکان پذیر نیست، زیرا متغیرهایی نظیر نوع مرکز درمانی (دولتی یا خصوصی)، تجهیزات و فناوری های به کار رفته در طول عمل و همچنین میزان پوشش بیمه‌ای که بیمار از آن بهره‌مند است، در تعیین نهایی قیمت نقش کلیدی دارند. بنابراین، برای اطلاع دقیق از تعرفه آنژیوگرافی، لازم است پس از معاینه و ارزیابی های اولیه، پزشک متخصص با توجه به شرایط خاص درمانی شما، هزینه تخمینی این روش را مشخص و به شما اعلام کند.
هزینه و توصیه های سی‌تی آنژیوگرافی قلب
سی‌تی آنژیوگرافی قلب عموماً روشی است که هزینه کمتری نسبت به آنژیوگرافی تهاجمی دارد. با این حال، این تکنیک فقط برای بیمارانی با شرایط خاص و معیارهای مشخص، از سوی پزشکان توصیه می‌شود. به همین دلیل، ضروری است که افراد پیش از هر اقدامی، با پزشک متخصص خود مشورت کنند تا اطمینان حاصل شود که این روش نه تنها از نظر اقتصادی مقرون به صرفه است، بلکه مناسب‌ترین و مؤثرترین گزینه برای وضعیت سلامتی آن ها نیز محسوب می‌شود.
نقش حیاتی آنژیوگرافی و راهنمای مراجعات
آنژیوگرافی قلب به عنوان یک ابزار کلیدی در عرصه پزشکی نوین، به متخصصان قلب و عروق این امکان را می‌دهد تا بیماری های قلبی را با دقت بی‌نظیری تشخیص دهند و بهترین رویکردهای درمانی را به کار گیرند. دقت بالای این روش در شناسایی تنگی های عروق کرونری و سایر مشکلات پیچیده، آن را به یکی از مؤثرترین و رایج‌ترین مداخلات تشخیصی و درمانی تبدیل کرده است. با وجود این که آنژیوگرافی ذاتاً یک روش تهاجمی محسوب می‌شود و ممکن است در بیماران ایجاد دغدغه کند، پیشرفت های تکنولوژیک، به ویژه توسعه آنژیوگرافی از طریق مچ دست، ایمنی و راحتی آن را به شکل چشمگیری افزایش داده است. مزایای این شیوه، شامل پیشگیری از حوادث جدی قلبی نظیر سکته یا حمله قلبی، اهمیت حیاتی آن را برجسته می‌سازد. در نهایت، افرادی که همچنان در مورد وضعیت خود نگرانی دارند، می‌توانند از خدمات مشاوره آنلاین جهت دریافت راهنمایی های لازم بهره ببرند.
پرسش های متداول راجع به آنژیوگرافی قلب
1. آیا آنژیوگرافی قلب دردناک است؟
خیر، فرآیند آنژیوگرافی قلب به طور معمول تجربه‌ای بدون درد برای بیمار است. این روش تحت بی‌حسی موضعی در ناحیه ورود کاتتر انجام می‌شود. هدف از بی‌حس کردن، جلوگیری از هرگونه احساس درد یا ناراحتی در طول عمل است. بنابراین، بیمار در حین انجام آنژیوگرافی، درد خاصی را احساس نمی‌کند و تنها ممکن است اندکی فشار یا حس کشیدگی در محل کارگذاری کاتتر را درک کند.
2. اسکن هسته ای قلب بهتر است یا آنژیوگرافی؟
انتخاب بین اسکن هسته‌ای قلب و آنژیوگرافی بستگی به هدف تشخیصی پزشک دارد. آنژیوگرافی به عنوان روشی دقیق‌تر، برای مشاهده و بررسی عروق کرونری و شناسایی هرگونه تنگی یا گرفتگی در آن ها، ارجحیت دارد. در مقابل، اسکن هسته‌ای بیشتر برای ارزیابی عملکرد کلی قلب و سنجش چگونگی جریان خون به بافت های قلبی در شرایط استراحت یا فعالیت، کاربرد دارد. بنابراین، هر دو روش، مکمل یکدیگر در تشخیص بیماری های قلبی هستند و پزشک با توجه به نیاز بیمار، بهترین گزینه را انتخاب می‌کند.
3. باز شدن رگ قلب با آنژیوگرافی ممکن است؟
برخلاف تصور رایج، آنژیوگرافی قلب به خودی خود یک روش درمانی برای باز کردن رگ های مسدود نیست. در واقع، آنژیوگرافی صرفاً یک ابزار تشخیصی محسوب می‌شود. وظیفه اصلی این فرآیند، تصویر برداری دقیق از عروق کرونر و شناسایی محل و شدت گرفتگی های عروقی است. پس از تشخیص توسط آنژیوگرافی، برای رفع انسداد رگ ها از روش های درمانی مکمل مانند استنت گذاری (قرار دادن فنر) یا بالون زدن استفاده می‌شود. بنابراین، در حالی که آنژیوگرافی مسیر درمان را روشن می‌کند، باز کردن رگ ها از طریق مداخلات بعدی انجام می‌پذیرد.
4. آیا می توان جایگزینی برای آنژیوگرافی قلب داشت؟
در پاسخ به این پرسش که آیا می‌توان جایگزینی برای آنژیوگرافی تهاجمی قلب داشت، پاسخ مثبت است. روش های غیرتهاجمی دیگری برای ارزیابی وضعیت عروق کرونر وجود دارند که در شرایط خاص می‌توانند جایگزین آنژیوگرافی شوند. از جمله این روش ها می‌توان به سی‌تی آنژیوگرافی و اسکن هسته‌ای قلب اشاره کرد. با این حال، باید در نظر داشت که انتخاب مناسب‌ترین روش تشخیصی باید با توجه به وضعیت بالینی خاص هر بیمار و تشخیص نهایی پزشک متخصص قلب انجام شود تا بهترین نتایج درمانی حاصل گردد.
